از گفتنی‌های جالب

در عثر مرجعیت ، آیت الله بروجردی (رحمة الله علیه) ، شاه عربستان سعودی به ایران آمد، و توسط سفیر عربستان در ایران، هدایایی برای ایشان فرستاد، آیت الله بروجردی (رحمة الله علیه) از آن هدایا چند قرآن و مقداری از پرده‌ی کعبه را پذیرفت، و بقیه را رد کرد، در ضمن همان سفیر از محضر آیت الله العظمی بروجردی (رحمة الله علیه) تقاضا کرد تا شاه عربستان را برای ملاقات بپیذیرد، اما آقا این تقاضا را رد کرد، بعضی از اطرافیان از آقا خواستند که به خاطر مصالحی (در مورد بقیع و ...) این تقاضا را اجابت کند، آقا در مورد علت رد تقاضا فرمود: «این شخص (شاه عربستان) اگر به قم بیاید به خاطر این که وهابی است به زیارت مرقد مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها نمی‌رود، هرگاه او به دیدن من آید ولی به زیارت مرقد مطهر حضرت معصومه سلام الله علیها نرود، به مقام ارجمند حضرت معصومه سلام الله علیها توهین خواهد شد، و من به هیچ وجه چنین موضوعی را که اهانت غیر مستقیم به مقام حضرت معصومه سلام الله علیها است، تحمل نمی‌کنم و نمی‌پذیرم.»

بوسه افطار

استاد شهید مطهری بسیار به علامه طباطبایی احترام و تجلیل می‌کرد، هرگاه نام او را به زبان می‌آورد، می‌گفت:
«رُوحی لَهُ الفِداه؛ روحم به فدای او باد.»

یکی از دانشمندان از استاد شهید مطهری پرسیدند: «دلیل آن همه تجلیل و احترام شما از علامه طباطبایی چیست؟»

استاد مطهری در پاسخ فرمود:
«من فیلسوف و عارف بسیاری دیده‌ام، و احترام من به علامه‌ طباطبایی به خاطر فیلسوف بودن ایشان نمی‌باشد، بلکه از این جهت است که او عاشق و دلباخته‌ی اهل بیت علیهم السلام است، چرا که علامه طباطبایی در ماه رمضان روزه‌ی خود را با بوسه بر ضریح حضرت معصومه سلام الله علیها افطار می‌کرد، ابتدا پیاده از منزل تا حرم مطهر (با توجه به آن سنین پیری و دوری راه) مشرف می‌شد، ضریخ مقدس را می‌بوسید، سپس به خانه می‌رفت و غذا می‌خورد. این ویژگی اوست که مرا به شدت شیفته‌ کرده است.»

دخیل

حضرت آیت الله العظمی نجفی مرعشی در وصیت نامه‌ی خود چنین سفار نمود: «پس از مرگ جنازه‌ی مرا روبه روی مرقد مطهر بی‌بی فاطمه‌ی معصومه سلام الله علیها قرار داده، در این حال، یک عمامه‌ام را به ضریح مطهر، و سر دیگر را به تابوت بسته به عنوان دخیل (و پناهنده)، در این هنگام مصیبت وداع مولای من حسین مظلوم علیه السلام و اهل بیت طاهرینش را بخوانند.»